RAHMİ EMEÇ
Tanımlar, tanımını yaptığımız şeyleri belli bir çerçevenin içine yerleştirmemize, o şeye ilişkin toplamı o çerçeve içinde düşünmemize yol açar. Şeylerin, birbirleriyle benzeştiği veya farklılaştığı noktalara açıklık getirmede bizlere “yardımcı” olduğunu düşündüğümüz tanımlar, diğer taraftan tanımını yaptığımız şeyin “hiçleşmesine” ya da ilk elden “tüketilerek” yeniden üretilebilir olmaktan çıkmasına yol açar.
SÖYLEŞİ: BARIŞ AVŞAR
Devrimci gazeteci Veli Yılmaz’ın vefatının üzerinden 28 yıl geçti. Türkiye’de toplumsal muhalefetin çok güçlü olduğu bir dönemde, Halkın Kurtuluşu gibi her hafta onbinler satan bir gazetenin editörü, yorumcusu, yazarıydı!
BURÇ BALCI[1]
Bir yıla yakın süredir tüm dünyayla beraber hepimiz çıplak gözle görülmeyen bir istilacıya karşı savaşıyoruz…
TOLGA BAYBARS
Unutmak ve tekrar anımsamak[1]: Belki de yaşamın sürekliliğinin temel dayanağı ve insanlığın en büyük problemi. Yakından bakıldığında tarih birçok farklı keşif, icat ve devrimle dolu gözükse de uzaktan bakıldığında gördüklerimiz hatta gelecek diye hayal ettiklerimiz neredeyse geçmişten hatırladıklarımız olarak yorumlanabilir.
EZGİ ÖRNEK
Öyle sanıyordum ki, başka bir yaşam gerekliydi bana.
İlerde yaşanacak ya da geçmişte yaşanmış.
Bir Beyoğlu Düşü
DOĞUKAN DERE
“Tüm mahlukat mülkiyete dönüştürülmüş; sudaki balıklar, havadaki kuşlar, yerdeki bitkiler… – tüm mahlukat da özgürleşmek zorunda.” – Thomas Müntzer[1]
CÜNEYT BENDER
Gazeteci Pınar Öğünç, çağımıza özgüymüş gibi görünen belirsizlik duygusuna ilişkin 20 bölümlük yazı dizisinin ilk bölümü “Çağın Parolası: Her şey çok belirsiz” başlıklı yazısında, kolektif ruh hâlimizi şöyle betimlemişti[i]: “Her şeyin dışımızda geliştiğine ve değiştirmenin mümkün olmadığına dair inancın verdiği acz duygusu bugünü de istila etmiş. Dün ise ancak biraz daha güvenlikli zamanlara nostalji, cep telefonu hafızası kadar hatıra sadece.”
GİZEM HASPOLAT
İstanbul’da insanlarla beraber diğer hayvanların hayatlarının izini sürmek, özellikle sokak hayvanı olarak görülen türler üzerinden şehrin tarihini insan harici türleri de dahil ederek yeniden tartışmak giderek daha önemli bir gündem olarak önümüze çıkıyor, özellikle de hayatta kalma koşullarımızın ve dünyanın sürdürülebilirliğinin insanlar kadar diğer canlıların sömürüsüyle de hesaplaşabilen bir sistem değişikliği gerektirdiği kanısı hızla yaygınlaşırken.
DENİZ DİLER
John Berger 1977’de yazdığı “Hayvanlara Niçin Bakarız?”da, doğa ve insan, insan ve hayvan[1] arasındaki, “20. yüzyıl kapitalizmiyle tamamlanmış” bir kopuştan bahseder.
ELMAS DENİZ
Ben küçük bir kasabada büyüdüm. Bizim 45 m2’lik evden denize doğru küçük bir patikadan, böğürtlen çalılarının, sazlıkların, yarı sulak sonra kurak kuru ot bölgelerinerinin arasından denize giderdik. Yolda ayrık otu, pıtrak, yabani nane, kargı, siyah domatese benzeyen tohumlu bitki ve isimlerini bilmediğim ama çok iyi tanıdığım çeşitli bitkileri incelerdim.