SÖYLEŞİ: KÜBRA YETER
Nezihe Meriç’in 1984 yılında kaleme aldığı bir oyun Çın Sabahta. Sabahın en erken anı, gün atar atmaz gelen vakit demektir. Belki de “sabah olsun hayrolsun”un sesidir, kim bilir…
AYŞEGÜL TÖZEREN
13 Aralık 1935 günü İstanbul’da doğar. Cumhuriyet döneminin ilk müteahhitlerinden Fasih Galip Bey ile evlendikten sonra Leyla adını alan İsviçreli Lili Mina Raiman çiftinin en büyük çocuğudur.
SELİME BÜYÜKGÖZE
1980’li yılların Türkiyeli feministler için özel bir yeri var. Bugün sözü çoğalan, yaygınlaşan, çeşitlenen feminizmi kadınların ağzına almaya cesaret edebilmesi vekendileri hakkında söz söylemeye başlamaları bu yıllara tekabül ediyor.
GÖKSEL AYMAZ
O kuşku ve duraksama anlarında, kaç kez umutsuzluğa düşecek oldum!
Umutsuzluktan doğmuş bitkinlik içinde
beni büsbütün düşkün duruma sokmak isteyen düşünceleri,
derin düşüncelerden sonra vardığım duygulara yeğleyemezdim.
Aklımın, çevremi saran korkunç gizlerle şaşaladığı
ve kaygımın etkisiyle zayıflayarak güçten kesildiği bugün,
(önceden) hazırladığım avunma yollarını geri mi çevireceğim;
aklımın sağlam yanı dururken çöken yanına mı sarılacağım?
Hayır.
Bütün bu yüce davalar için karar verdiğim günden
ne daha akıllıyım, ne de daha bilgili.
Seçmeye daha elverişli bulunduğum zaman ne seçtimse,
her bakımdan seçtiğimle kalacağım.
(J.J.Rousseau, Yalnız Gezerin Düşlemleri)
SERDAR AYDIN
“Sanat, ne bir lükstür ne de bütüne hizmet eden ya da onu tamamlayan bir süs. Sanatın varlığı poetiktir. Tüketilemezin, zengin ve verimli köklerin, asla zamanıyla hesaplanamaz olanın adresidir. O, hiçbir zamana ait değildir. Zamansızdır, geleceğin çocuğudur. Ufku çağırır, ona doğru uzanır.”[1]
BARIŞ AVŞAR
Avusturyalı yazar Robert Musil, “çağımızı” tanımlarken “bireycilik ve topluluk duygusu, aristokrasi ve sosyalizm, pasifizm ve materyalizm, kültüre hayranlık ve uygarlık düşkünlüğü, ulusçuluk ve evrensellik, din ve doğa bilimleri, sezgicilik ve akılcılık ve daha sayısız birçokları gibi karşıtlıkları, yan yana ve hiçbir dengeye oturtulmamış olarak barındırdığını“[1] söyler.
MEHMET ERGÜN
Cep delik cepken delik
Yen delik kaftan delik
Don delik mintan delik
Kevgir misin be kardeşlik.
ORHAN VELİ
DOÇ.DR. MEHMET BONA[1]
DARWİN HAKKINDA BİLDİKLERİMİZ!
Darwin şüpheye yer bırakmayacak şekilde bilim dünyasının en ünlü, en tanınmış isimlerinden birisi. İster bilim alanında çalışıyor olun, ister bu konuyla popüler anlamda ilgilenin ya da daha doğru bir tabirle profesyonel olmayan bir ilgiye sahip olun onun adını mutlaka duymuşsunuzdur. Darwin’in şöhretini benzerlerinden ayıran bir nokta da sanırım bilim düşmanlarının veya bilimi anlamaktan uzak insanlar tarafından da tanınıyor olması. Bu konuya daha sonra tekrar değineceğiz ama önce Darwin hakkındaki bilgimizi bir yoklayalım.
SEDAT ŞANVER
Edebi üretimin temelindeki itici güçlerden birinin, sanatın diğer alanlarında olduğu gibi, haz olduğunu söylemek muhtemelen pek de yanlış olmayacaktır. Üretmeden duyulan ve ardından gelen bilinirliğin sağladığı haz… Her ne kadar “Okuyucu, edebi üretim zincirinin en zayıf halkasıdır.” desek de bunun “Okuyucu olmasa da olur.” anlamına gelmediğini belirtmek gerek. Daha yalın deyişle: Bilinme beklentisi olmasa edebi üretim olmaz.
HÜSEYİN FERHAD
Anadolu bir kavimler kapısıdır. Bir “medeniyet”ler kavşağı. Ama ‘evvel zaman içinde’. Cumhuriyet’le şiir coğrafyamız daraltılmıştır. Türkçe, handiyse Anadolu’nun tarih ve coğrafya bileşenine indirgenmiştir. Şark kapısı yüzümüze kapatılmıştır. Şimal kapısı da. Kafkaslar bile Kaf dağının ardına itelenmiştir. Soy şairler, özellikle Rus şairler hemen tümüyle ‘dışarıda’ bekletilmişlerdir. Onları Türkçeye, poetik dağarımıza kazandıran iki kalemşorumuzdan biri Azer Yaran’dır, diğeri Ataol Behramoğlu. Azer Yaran “Bu kutsal kıpırdanışın dili yine aynı” der bir şiirinde: “Buranın yeşili, martıları, suyu ve değirmeniyim,/ Çağıldıyor bağrımda sevinç ve acı çağlayanı,/ Yüküm ağır, ben bu dilin çevirmeniyim.” Bana göre sahici bir harf cinidir o, Kaf dağından Ankara’ya ağan bir meteor, bir metafor.