Doğada Pazartesi yoktur, doğada kapitalizm de yoktur. Kapitalizmin insanlığa en büyük hediyelerinden biri Pazartesi huzursuzluğudur. Kapitalizmin olduğu her yerde sorunlar, sıkıntılar, yarılmalar, türlü yoksunluklar ve tatminsizlikler kol koladır. Bunlar, insanların kişisel psikolojik sorunları gibi görünse de neredeyse genlerimize işlemiş bu huzursuzluğun müsebbibi kapitalizmdir. İnsanlık, bir gün emek sermaye çelişkisini ortadan kaldırdığında bile, insanda içkin hale gelmiş huzursuzluk, tatminsizlik ya da mutsuzluğun giderilmesi yüzyıllar alabilir. Bazen sebepleri ortadan kaldırmak, çoktan başka şeylerin sebepleri haline gelmiş sonuçları ortadan kaldırmaya yetmeyebilir.

Devamını Oku

Geçtiğimiz aylarda Habertürk’te yayımlanan bir tartışma programının konusu kültürel iktidardı. Bir televizyon programına konu olabilecek önem seviyesine erişen bu mefhumu tartışmak üzere seküler ve muhafazakâr cenahlardan üç isim davet edilmişti stüdyoya. Seküler cenahtan tartışmaya dahil olan bir yazar ve iki yönetmen, doğal olarak, kültür ve iktidarın ilişkisi üzerine konuşur, kültürel iktidar kavramının tam da neye karşılık geldiğini kestiremediklerini söylerken; muhafazakâr cenahın plastik sanatçısı, oyuncusu ve şairi de, beklenenin aksine, cumhuriyet dönemi uygulamaları, İslâmcı sanatçılara uygulanan sansür gibi başlıkların etrafında dolaşıp, net bir kültürel iktidar tanımı yapamıyor, kimin bu iktidarı elinde tutup, milletin aziz evlatlarına zulmettiğini söyleyemiyordu.

Devamını Oku

Sahiciliğini gömmüş bir aklın sayıklamaları

2000’lerin henüz başında, modern Türkçe şiirin bir evrimin eşiğinde olduğu söylense, çoğu kişi bu yorumlamaya muhtemelen ya aldırmaz ya da gülüp geçerdi. Günümüzdeyse, “2000 sonrası” diye tarif edilen bu şiirin artık “anti-lirizm” tanımı içinde olgunlaştığını söyleyebiliriz. Öncelikle, “anti-lirik”, “lirik olmayan” demek değil. Doğrusu günümüzde “lirik” tanımının da yeniden yorumlanmasına ihtiyaç var. Eğer lirizm (müelliflerine ve sözüm ona ‘fanatik’ savunucularına bakarak söylüyorum), dize estetiğine ve İkinci Yeni şiirinin mutantı olan bir imge tekniği ile açıklanıyorsa; “lirizm” ile “anti-lirizm” arasındaki ayrım kolayca yapılabilir. Ama bu ayrımın, sanıldığı gibi kolay bir ayrım olmadığını, almaşık bir ayrışma olduğunu da söylemekte yarar var.

Devamını Oku

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan Kültür Sanat Büyük Ödülleri töreninde konuşma yapıyor. “Eğitim, kültür ve sanat politikalarında arzu ettiğimiz mesafeyi katedemedik… Kürtür ve sanat tabiatı  gereği sivildir, özgürdür, vesayet kabul etmez.” Bu yılki vefa ödülü Mehmet Akif Ersoy’a verildi, ödülü almak üzere torunu Selma Ersoy Argon salonda oturuyor. Ağustos 2016’da “Allah’ın İnayetiyle Devam” kapağıyla Eşref Edip’in mirasını devraldıklarını duyuran Sebîlürreşad Mecmuası Twitter hesabından “Cumhurbaşkanlığı Büyük Kültür Sanat Ödülleri Vefa Ödülü Mehmet Akif Ersoy’a uygun görüldü. Bugün ödülü Selma hanım dedesi ve Sebîlürreşad adına alacaktır. Yayın Kurulumuz ve yazarlarımızla külliyedeyiz” yazmış. Benim Yeni e’nin 25. sayısında hem yayımlanma zamanı hem de içeriğini ilginç bulmam nedeniyle çekinceli olarak sembolik anlam atfettiğim dergi, o yazıya gelen bir eleştiride “tarihe mâlolmuş geçmişin kültürel hafızasındaki sembolik değere sadakatten çok onu istismar” etmekle suçlanmış[1].

Devamını Oku

Fotoğrafta görülen/ gösterilen Refik Durbaş’ın üçüncü şiir kitabı Çırak Aranıyor’la 1979 Yeditepe Şiir Armağanı plaketini Yeditepe Yayınları’yla dergisinin sahibi ve yöneticisi Hüsamettin Bozok’tan alışının resmidir. Alkış tutanlarsa Yeditepe Şiir Armağanı Seçici Kurulu üyeleridir, göründüğü kadarıyla Refik Durbaş, bu armağanı armağan kuralları gereği –başvurulsun vurulmasın- 1978 yılında yayınlanmış bütün şiiir kitaplarının önüne geçerek bileğinin hakkıyla kazanmıştır.

Devamını Oku