Eline silah alıp sağa sola ateş eden insanlık düşmanları dışında şampiyonluk kutlaması şahane bir şeydir bence. Sanki her şey “uzun lig maratonu” klişesinin bir sonraki sezona kadar rafa kalktığı o gece için yapılmıştır. Bütün o antrenmanlar, maçlar, deplasmanlar, goller, “hakem golümüzü yedi”ler, puan hesapları, kazanmalar, kaybetmeler, üzülmeler, sevinmeler, yazmalar, çizmeler tek bir gece içindir sanki. Taraftar bayrağını, çoluğunu çocuğunu kapıp sokaklara dökülecek, arabalara doluşulacak, sabaha kadar sevinilecektir. Sevinecek şeyi çok az olanlar ülkesinde sevinçli bir tek gece. Bir ara zaman. Bir mola. Sadece sevinmek için sokaklara dökülen insanlar. Amacın sadece sevinmek olduğu bir tür karnaval.

Devamını Oku